កុមារទាបៗអាចមានហានិភ័យខ្ពស់នៃជម្ងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលនៅពេលពេញវ័យ

40

យោងតាមការសិក្សារបស់ប្រទេសដាណឺម៉ាកបានបង្ហាញថាកុមារដែលមានកម្ពស់ទាបជាងមិត្តភក្តិរបស់ពួកគេពីរ ឬបីអ៊ីញទំនងជាទទួលរងនូវជម្ងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលនៅពេលពេញវ័យ។

ក្មេងស្រីជំទង់ដែលជាក្មេងស្រីដែលមានកម្ពស់ទាបមិនធម្មតានៅអាយុ 7 ឆ្នាំមាន 11% ហាក់ដូចជាត្រូវបានគេដឹងថាជាជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលប្រភេទ ischaemic ដែលជាប្រភេទទូទៅបំផុតដែលកើតឡើងនៅពេលដែលដុំកំណកឈាបាំងសរសៃឈាមដែលនាំឈាមទៅកាន់ខួរក្បាល។
បុរសដែលមានកម្ពស់ទាបកាលនៅអាយុ 7 ឆ្នាំមាន 10% ហាក់ដូចជាមានជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលប្រភេទ ischaemic និង 11% ហាក់ដូចជាមានជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលប្រភេទ haemorrhagic ដែលកើតមាននៅពេលដែលសរសៃឈាមក្នុងខួរក្បាលបែក។

ការស្រាវជ្រាវបានរកឃើញថាកុមារបានធំធាត់ប៉ុណ្ណាអាយុចន្លោះពី 7 ទៅ 13 ឆ្នាំហាក់ដូចជាមិនមានឥទ្ធិពលលើហានិភ័យនៃជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលរបស់ពួកគេនាពេលអនាគតនោះទេ។
អ្នកស្រាវជ្រាវជានើខ្ពស់លោក Jennifer Lyn Baker នៃ Clinical Research និង Prevention at Bispebjerg និង Frederiksberg Hospital បាននិយាយថាការស្រាវជ្រាវរបស់យើងបានបង្ហាញថាកម្ពស់ទាបនៃសញ្ញាកុមារភាពបានបង្កើនហានិភ័យនៃជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលជាច្រើនទសវត្សរ៍ក្រោយមកនៅក្នុងជីវិត។

លោក Baker បាននិយាយតាមអ៊ីម៉ែលថា “អ្នកដែលមានកម្ពស់ទាបគួរតែធ្វើការផ្លាស់ប្តូរនូវកត្តាហានិភ័យដែលអាចគ្រប់គ្រងបានរួមមានសម្ពាធឈាមខ្ពស់ ការជក់បារី កូឡេស្តេរ៉ុលខ្ពស់និងភាពធាត់ ដូច្នេះហានិភ័យនៃជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលរបស់ពួកគេអាចត្រូវបានកាត់បន្ថយ”។
អ្នកស្រាវជ្រាវបានពិនិត្យលើការវាស់កម្ពស់ដែលបានប្រមូលពីអាយុ 7ឆ្នាំ ទៅ 13 ឆ្នាំសម្រាប់កុមារនៅតាមសាលារៀនចំនួន 311,009 នាក់ដែលកើតនៅចន្លោះឆ្នាំ 1930 និង 1989។
អ្នកស្រាវជ្រាវបានតាមដានអ្នកចូលរួមពាក់កណ្តាលយ៉ាងហោចណាស់មានអាយុ 31 ឆ្នាំ ជាមួយរយៈពេលនៃការតាមដានមានចាប់ពី 25ឆ្នាំ ទៅ 83ឆ្នាំ។ អំឡុងពេលនៃការស្រាវជ្រាវ មនុស្សចំនួន 10,412 នាក់មានជម្ងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលប្រភេទ ischaemic និង 2,546 នាក់មានជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលប្រភេទ haemorrhagic ។

វេជ្ជបណ្ឌិត Line Klingen Gjaerde ដែលជាអ្នកដឹកនាំការស្រាវជ្រាវបាននិយាយថាខណៈពេលដែលទិន្នន័យពីឆមាសទីមួយនៃសតវត្សទី 20 បានផ្សារភ្ជាប់កម្ពស់ទាបទៅនឹងការកើនឡើងហានិភ័យនៃជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល ត្រូវបានគេគិតថា បានបង្កឡើងដោយកត្តាមួយចំនួនដូចជាអាហាររូបត្ថម្ភមិនគ្រប់គ្រាន់ ឬការឆ្លងមេរោគក្នុងវ័យកុមារភាព ដែលអាចប៉ះពាល់ដល់កម្ពស់។

វេជ្ជបណ្ឌិត Steve Roach ជាសាស្ត្រាចារ្យខាងផ្នែកសរសៃប្រសាទនិងកុមារនៅឯ Ohio State University of Medicine in Columbus បាននិយាយថា ឪពុកម្តាយរបស់ក្មេងទាបមិនគួរភ័យស្លន់ស្លោនិងសន្មត់ថាជម្ងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលកើតមានដោយស្វ័យប្រវត្តិនៅពេលអនាគតរបស់កូនពួកគេនោះទេ ប៉ុន្តែពួកគេគួរតែចាត់វិធានការដើម្បីដោះស្រាយកត្តាហានិភ័យដទៃទៀតសម្រាប់ជម្ងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល។

ប៉ុន្តែសម្រាប់ហេតុផលដ៏ទៃទៀត ការបង្រៀនកូនៗនូវទម្លាប់ល្អដែលពួកគេបានឈានដល់វ័យជំទង់គឺនៅតែជាយុទ្ធសាស្ត្រដ៏ល្អមួយដើម្បីកាត់បន្ថយគ្រោះថ្នាក់នៃជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលនិងជំងឺគាំងបេះដូង៕